Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et nemo nimium beatus est; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Duo Reges: constructio interrete. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Sit enim idem caecus, debilis. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Erat enim res aperta. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine.

Hic si Peripateticus fuisset, permansisset, credo, in sententia, qui dolorem malum dicunt esse, de asperitate autem eius fortiter ferenda praecipiunt eadem, quae Stoici.

Iam argumenti ratione conclusi caput esse faciunt ea, quae
perspicua dicunt, deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum
sit in singulis, extrema conclusio est.

Hic ego: Etsi facit hic quidem, inquam, Piso, ut vides, ea,
quae praecipis, tamen mihi grata hortatio tua est.

Bork: Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Nos commodius agimus.: Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.
Magna laus.: Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?

Odium autem et invidiam facile vitabis.
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Sed fac ista esse non inportuna; Sed quae tandem ista ratio est? Est, ut dicis, inquam. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.